"Na początku XVIII wieku Mordarka należała do Lipskich i Dębińskich, a w 1752 roku stałą się własnością ich krewnego Ignacego Dydyńskiego. Od jego syna w 1818 roku Mordarkę odkupił Wincenty Dunikowski, który przekazał ją swojej córce Ewie. W latach 70. XIX wieku Mordarka należała do córki Ewy - Anny oraz jej męża Seweryna Głębockiego."
Jan Sitkowski - sędzia grodzki i radca Sądu Krajowego w latach 1877 - 1886 pisał:
"Nie mogę pominąć hucznych zabaw, które odbywały się u Seweryna Głębockiego w Mordarce w dzień, jego imienin tudzież pikników rok rocznie we dworze Mordarskim urządzanych [...]
[...] Przy dobrej orkiestrze Domitrów z Łososiny Górnej tańczono gładko i dziarsko, zamaszyście i siarczyście, od żwawych hołubuców młodzieży aż zwracadła się trzęsły a podłoga jęczał."
Niestety pod koniec drugiej wojny światowej w 1945 roku dwór został podpalony przez wojska sowieckie, Pozostał po nim fragment balkonu od strony wschodniej.
Jednak w ubiegłym roku dwór został kupiony. Dwór wraz z parkiem ma zostać odbudowany.
Historia dworu w Mordarce znajduje się z książce Marzanny Raińskiej "Dwory Małopolski w fotografii archiwalnej" do nabycia w sklepie internetowym:
www.zeta-ars.plNa okładce książki znajduje się fotografia balkonu, który pozostał...
[fot. limanowa.in]